Komu szkodzą ziarna zbóż

Celiakia – nietolerancja białka zawartego m.in. w pszenicy – dotyka nie tylko małe dzieci. Chorują na nią też dorośli! I czasem nic o tym nie wiedzą! Choroba trzewna, czyli celiakia, na ogół ujawnia się w dzieciństwie. Ale może tez pojawić się dopiero w dorosłym życiu – zwykle między 35. a 55. rokiem życia, niekiedy później. Dwa razy częściej dokucza kobietom niż mężczyznom. Potrafi rozwijać się bezobjawowo i wtedy dowiadujemy się o niej przypadkiem albo wcale nie jesteśmy świadomi, że ją mamy.

Badania dowodzą, że 30 proc. dorosłych, u których stwierdza się celiakię, w pierwszych latach życia przeszło jej łagodną postać, ale choroba nie została wtedy rozpoznana.

Gluten staje się wrogiem
Istotą celiakii jest nadwrażliwość organizmu na gluten, czyli białko zawarte w ziarnach pszenicy, owsa, żyta i jęczmienia, a właściwie na jedną z jego frakcji – gliadynę.

Nadwrażliwość na gluten może wystąpić w trzech odrębnych stanach chorobowych:
-jako celiakia,choroba trzewna (wyłącza gluten z pozywienia na całe życie;wrodzony zespół złego wchłaniania)
-jako nietolerancja (przejściowe kłopoty z trawieniem i przyswajaniem glutenu;można podawać w małych ilościach)
-jako alergia (uczulenie;raczej unikać glutenu,gdyż może powodować wstrząs anafilaktyczny,wysypki,biegunki,wymioty,etc.,co moze doprowadzić do wtórnego zespołu złego wchłaniania).

Nie wiadomo, dlaczego jedne osoby mają tę nadwrażliwość, a inne nie. Wiele przemawia za tym, że za rozwój choroby odpowiadają predyspozycje genetyczne.Zdaniem naukowców u niektórych osób gluten wywołuje swego rodzaju reakcję alergiczną (inną niż zwykła alergia pokarmowa), która prowadzi do stanu zapalnego jelita i zniszczenia śluzówki.
Uczeni zwrócili uwagę, że na celiakię częściej zapadają osoby cierpiące na jedną z tzw. chorób autoagresywnych (np. reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzycę typu I, zapalenie tarczycy, toczeń rumieniowaty) i obciążone genetycznie tymi chorobami.

Celiakia u dzieci
W przypadku maluchów łatwiej ustalić związek między dolegliwościami a spożywaniem produktów z glutenem, ponieważ wprowadza się je do diety stopniowo. Ponadto dzieci z celiakią zwykle mają typowe objawy choroby: biegunki, wymioty, wzdęcia, charakterystyczną postawę – powiększony brzuch, opuszczone pośladki i ramiona, są rozdrażnione i blade. Wolniej rosną i za mało ważą. Po odstawieniu produktów z glutenem dzieci szybciej niż dorośli dochodzą do zdrowia i zaczynają się prawidłowo rozwijać.

Jak gluten niszczy jelita
Na skutek działania glutenu dochodzi do uszkodzenia błony jelita cienkiego i stopniowego zaniku tzw. kosmków jelitowych („frędzelki” gęsto pokrywające ścianę jelita). Ponieważ za pośrednictwem kosmków do organizmu przenikają substancje zawarte w pożywieniu, uszkodzenie ich stopniowo prowadzi do zaburzenia wchłaniania. Stąd prosta droga do niedożywienia.

Według innej teorii czynnikiem wyzwalającym chorobę trzewną może być zmniejszenie odporności po przebytej infekcji, operacji czy silnym stresie.
Reagują nie tylko jelita

Choroba u każdego może przebiegać inaczej. U dorosłych zazwyczaj rozwija się skrycie. Czasem daje o sobie znać zaburzonym rytmem wypróżniania, jednak biegunki, wzdęcia czy bóle brzucha pojawiają się sporadycznie i same ustępują. Innym razem nie ma dolegliwości gastrycznych, zamiast tego organizm wysyła nietypowe sygnały.
Mogą płynąć z układu krwiotwórczego (skłonność do krwawień, bladość skóry, anemia), kostnego (bóle kości i stawów, częste złamania), mięśniowego (zanik mięśni, kurcze), nerwowego (mrowienie w stopach lub nogach, zapalenie nerwów, padaczka).
Bywają też objawy skórne (zapalenie, obrzęki, wybroczyny), zaburzenia endokrynologiczne (nieregularność lub brak miesiączek, impotencja).
Wszystko to może być skutkiem związanego z celiakią zaburzenia wchłaniania i w konsekwencji niedoboru np. żelaza, kwasu foliowego, witamin A, D, K oraz z grupy B, wapnia.
Czasem jedyny symptom choroby to osłabienie, drażliwość, niekiedy tylko ból dziąseł, owrzodzenie jamy ustnej czy łamanie w kościach. Innym razem – niewydolność trzustki, zapalenie kłębuszków nerkowych.

Dlatego rozpoznanie celiakii jest trudne.

Witamina D

Czy wiesz, że...

• Gdy spożywasz produkty z witaminą D, dodawaj choćby małą ilość tłuszczu, gdyż ułatwiasz w ten    sposób wchłanianie tej witaminy.

• Syntezę witaminy D umożliwia również kwas pantotenowy, czyli witamina B3.

• Witamina D wpływa na obecność cynku w organizmie, co działa korzystnie na nerki osób poddawanych dializie.

• Mieszkańcy miast, narażeni na duże zanieczyszczenia w atmosferze, powinni spożywać więcej witaminy D.

• Osoby pracujące w nocy, zasłaniające ciało długim ubiorem (np. zakonnicy), ograniczający kontakt ze słońcem powinni zwiększyć spożycie  witaminy D.

• Dzieciom, które nie piją mleka, zaleca się zwiększone dawki witaminy D.

• Osoby, które przyjmują leki przeciwdrgawkowe, mają zwiększone zapotrzebowanie na witaminę D.

• Ludzie ciemnoskórzy oraz ci, którzy mieszkają w klimacie umiarkowanym, potrzebują więcej witaminy D niż inni.

 więcej na ten temat:http://resmedica.pl/pl/archiwum/zdart5982.html

Choroba trzewna, czyli celiakia

Za wywołanie choroby trzewnej czy nietolerancji glutenu są odpowiedzialne rozpuszczalne w alkoholu frakcje białka.

    * pszenicy - gliadyna,
    * żyta - sekalina,
    * jęczmienia - hordeina,
    * owsa - awenina.


Frakcje te noszą wspólną nazwę glutenu. Różne procesy technologicznej obróbki zbóż niestety nie są w stanie znieść niekorzystnego działania glutenu na chorych. Szkodliwość glutenu zależy bowiem od jego struktury, czyli od sekwencji zawartych aminokwasów.


Choroba trzewna, czyli celiakia

W najpoważniejszej chorobie wywołanej glutenem, chorobie trzewnej - celiakii - objawy choroby (nieżyt żołądkowo-jelitowy) i zanik kosmków jelitowych pojawiają się po wprowadzeniu do diety glutenu. W Polsce liczba zachorowań na tę chorobę jest oceniana na 1:15 000 urodzonych dzieci.

Choroba trzewna jest schorzeniem o nie ustalonej etiologii, a jej wystąpienie wyjaśnia kilka hipotez tłumaczących mechanizm prowadzący do uszkodzenia błony śluzowej jelita cienkiego.

    * teoria toksyczna

Zakłada istnienie dysenzymatozy (zaburzeń enzymatycznych) odpowiedzialnej za nieprawidłowe trawienie glutenu, który w formie nie rozłożonej działa toksycznie na komórki jelitowe - enterocyty.

O immunologicznych mechanizmach leżących u podłoża choroby przemawia fakt produkcji przez organizm przeciwciał przeciwgliadynowych (wykrywanych w badaniu krwi), obecność w błonie śluzowej jelita cienkiego nacieków limfocytarnych z przewagą komórek T (potwierdzonych w biopsji jelita).

    * teoria schorzenia z autoagresji

Schorzenie to ma także pewne cechy schorzeń autoagresyjnych, o czym świadczą wykrywane w surowicy specyficzne przeciwciała, np. IgAEMA, IgAARA, współistnienie z innymi chorobami o autoagresyjnym podłożu, np. z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, toczniem układowym, sarkoidozą.

U chorych na celiakię często obserwuje się również wysokie wartości przeciwciał skierowanych przeciwko różnym antygenom pokarmowym, np. przeciwko białkom mleka krowiego, albuminie jaja kurzego. Obecność tych przeciwciał wydaje się zjawiskiem wtórnym, będącym wynikiem zwiększonej absorbcji antygenów przez uszkodzoną błonę śluzową jelita.

    * teoria dziedziczna

Wykazano istnienie ścisłego związku choroby trzewnej z antygenami zgodności tkankowej HLA-DR3 i/lub DR7, DC3, HLA-B8 oznaczonymi za pomocą przeciwciał monoklonalnych.

Wydaje się także, że istnieje genetyczna predyspozycja do choroby trzewnej.

W ostatnim czasie obraz kliniczny choroby uległ znacznym zmianom. Klasyczna jelitowa postać ustępuje miejsca postaci niepełnoobjawowej pozajelitowej.

Zmienia się także wiek jej rozpoznawania. Dotychczas był to 9.-18. miesiąc, obecnie chorobę wykrywa się między 2.-4. rokiem życia, a nawet później. Za fakty te odpowiedzialne są prowadzone działania prewencyjne, tj. promocja karmienia naturalnego czy wprowadzanie glutenu do diety po 9. miesiącu życia.

Trzy formy choroby

Charakter objawów klinicznych, dynamika procesu chorobowego oraz stopień uszkodzenia błony śluzowej jelita cienkiego stanowią kryterium podziału tej choroby na trzy jej podstawowe formy. Klasyfikacja ta jest oczywiście umowna.

    * Aktywna, klasyczna choroba trzewna:
          o pełnoobjawowa (kwitnąca),
          o monosymptomatyczna,
          o atypowa - z przewagą objawów spoza przewodu pokarmowego.
      W obrazie klinicznym dominują: utrata apetytu, niedożywienie, a nawet wyniszczenie, biegunka, powiększenie obwodu brzucha, zmiana zachowania dziecka. Konsekwencją zaburzeń we wchłanianiu i trawieniu są: niedokrwistość z niedoboru żelaza, niedobory białka, kwasu foliowego, niedobory witamin, wtórna nietolerancja dwucukrów czy alergia na pokarmy.

      Późno lub niesystematycznie leczona celiakia daje objawy przewlekłego niedożywienia, tj. niedobór wzrostu, opóźnienie wieku kostnego, skrzywienia kręgosłupa, krzywica, niedokrwistość niedobarwliwa, zanikowy nieżyt żołądka, zmiany skórne, opóźnienie pokwitania, zaburzenia emocjonalne (drażliwość, trudności w skupieniu, czy wręcz apatia).

      Klasyczna postać stanowi obecnie tylko 30% wszystkich przypadków schorzenia.

    * Postać niema jest rozpoznawana u tych chorych, u których przy braku objawów klinicznych lub przy objawach bardzo dyskretnych, w badaniu laboratoryjnym błony śluzowej jelita cienkiego stwierdza się typowe dla schorzenia zmiany zanikowe.

      Zastosowanie diety bezglutenowej prowadzi do ustąpienia objawów klinicznych (o ile występują) oraz do regeneracji błony śluzowej jelita.

      Wskazaniami do wykonania badania przesiewowego w kierunku utajonej postaci choroby trzewnej są:
          o objawy brzuszne (bóle brzucha, wzdęcia, luźne stolce),
          o opóźnienie rozwoju somatycznego,
          o choroby przewlekłe: cukrzyca typu 1, choroby tarczycy, hipoplazja szkliwa zębowego, nawrotowe owrzodzenia jamy ustnej (afty), zaburzenia psychiczne, np. schizofrenia, nowotwory jelita cienkiego, głównie chłoniaki.
    * Postać ukryta, późno ujawniająca się to stan, w którym choroba trzewna potencjalnie istnieje, ale w badaniu chorego brak jest zarówno objawów klinicznych, jak i zmian w obrębie błony śluzowej jelita cienkiego. W niesprzyjających okolicznościach, takich jak np. zakażenie przewodu pokarmowego, ciąża, stres, wzrost spożycia glutenu, może jednak dojść do ujawnienia się choroby. Tę postać często obserwuje się u dzieci z opryszczkowym zapaleniem skóry.

      W okresie wyciszenia objawów rozpoznaje się ją na podstawie obecności nacieku z limfocytów T w obrębie błony śluzowej jelita cienkiego, testów serologicznych oraz badań genetycznych.

Diagnostyka

Przez długi czas do rozpoznania choroby trzewnej było konieczne wykonanie trzech biopsji jelita cienkiego wykazujących: zanik kosmków jelita przed wprowadzeniem leczenia dietetycznego (pierwsza biopsja) i po prowokacji glutenem (trzecia biopsja) oraz regenerację kosmków w czasie ścisłego przestrzegania diety bezglutenowej (druga biopsja). Obecnie zgodnie z nowymi zaleceniami do rozpoznania choroby nie jest bezwzględnie konieczne spełnienie powyższych warunków. Zmiana ta była spowodowana wprowadzeniem do diagnostyki badań serologicznych.

Badaniami tymi są:

    * przeciwciała przeciwretikulinowe (ARA) w klasie IgA i IgG,
    * przeciwciała przeciwgliadynowe (AGA) w klasie IgA i IgG,
    * przeciwciała przeciwko endomysium (EMA) także w klasie IgA i IgG, uważane za bardzo czuły (100%) i swoisty (99%) marker choroby,
    * wykryte w ostatnim czasie przeciwciała w klasie IgA przeciwko transglutaminazie tkankowej.

Przejściowa nietolerancja glutenu oraz alergia

Tak jak w trwałej nietolerancji - czyli chorobie trzewnej - tak i w tych schorzeniach za niepożądane reakcje (zaburzenia żołądkowo-jelitowe) odpowiedzialny jest gluten. Zastosowanie diety bezglutenowej w przypadku tych chorób przynosi z reguły dość szybką poprawę.

Zalecanym czasem stosowania leczenia dietetycznego w przejściowej nietolerancji glutenu są 2 lata. Po tym okresie ponowne wprowadzenie do diety produktów zawierających gluten zazwyczaj nie powoduje nawrotu niepożądanych reakcji klinicznych oraz nie prowadzi do uszkodzenia błony śluzowej jelita cienkiego.

W odróżnieniu od choroby trzewnej w nietolerancji glutenu nie stwierdza się obecności wspomnianych wcześniej markerów serologicznych choroby.

W przypadku alergii na gluten postępowaniem terapeutycznym z wyboru jest również dieta eliminacyjna - bezglutenowa. Czas jej stosowania jest zawsze dobierany indywidualnie.

Zaniedbana alergia natomiast prowadzi do uszkodzenia błony śluzowej jelita, zwiększenia przepuszczalności bariery jelitowej dla makrocząsteczek, sprzyja też wtórnym alergizacjom.

Dieta bezglutenowa

Jej przestrzeganie powoduje regenerację kosmków jelitowych, tym samym ustępowanie niepożądanych objawów klinicznych. U dzieci z ostrym procesem chorobowym często w pierwszej fazie leczenia jest konieczne zastosowanie obok diety bezglutenowej także bezmlecznej, hipoalergicznej. Produktami bezglutenowymi są ryż, soja, kukurydza, proso, skrobia pszenna. Obecnie na naszym rynku jest cała gama produktów na bazie tych składników.

Problemem natomiast może być nieświadome spożywanie glutenu w produktach nim zanieczyszczonych. Konieczne są więc rutynowe badania produktów dietetycznych na jego zawartość.

Chorzy na celiakię wykazują indywidualną wrażliwość na gluten, która zależy od wieku, fazy choroby, dawki glutenu. Największą wrażliwość na gluten wykazują dzieci. Dieta bezglutenowa w celiakii powinna być jednak przestrzegana przez całe życie

artykuł dr. n. med. Grażyny Rowickiej z Klinikii Pediatrii, Instytutu Matki i Dziecka
http://www.resmedica.pl/pl/archiwum/zdart6006.html



Zobacz też:
Alergia czy nietolerancja na http://laboratoriumnovum.blogspot.com/2011/05/alergia-czy-nietolerancja.html
Dlaczego soja uczula? http://zdrowieinatura.blogspot.com/2011/05/dlaczego-soja-uczula.html
Alergia http://www.resmedica.pl/pl/light/1/alergie

Światowy Dzień bez Tytoniu

Światowy Dzień bez Tytoniu...

31 maja obchodzimy Światowy Dzień bez Tytoniu, który został ustanowiony w 1988 roku przez Światową Organizację Zdrowia. Co 6 sekund umiera 1 osoba, w wyniku choroby spowodowanej paleniem papierosów. 1/3 Polaków to nałogowi palacze, z których połowa umrze między 35 a 60 rokiem życia. Papieros, tak jak inne substancje dozwolone od lat 18, zawsze będzie dla dzieci „zakazanym owocem”, może dlatego...       

czytaj dalej: http://www.swiatecznie.pl/maj/swiatowy-dzien-bez-tytoniu.html

Jak rzucić palenie?

Podstawą jest tutaj zablokowanie sobie palenia w głowie. Dopiero, gdy sami podejmiemy świadomą decyzję o zaprzestaniu palenia, możemy używać medykamentów wspomagających. Najpierw musimy poczuć powód, dla którego to robimy. Nie możemy odkładać decyzji na przyszłość tak, jak niektóre kobiety odkładają rzucenie palenia do momentu, aż zajdą w ciążę. Jest to jednak myślenie złudne. O zajściu w ciążę dowiadujemy się zawsze po jakimś czasie, narażając przez ten czas płód na zatruwanie niebezpiecznymi substancjami. Nawet, gdybyśmy odstawili palenie w dzień zapłodnienia, to i tak organizm jest już zatruty toksynami,...

czytaj dalej:  http://www.mmbydgoszcz.pl/296440/2008/5/31/jak-rzucic-palenie?category=news

Co ma wspólnego czarci pazur z powikłaniami krwotocznymi

Bezpieczeństwo stosowania leków przeciwzakrzepowych zależy w dużej mierze od współpracy lekarza z pacjentem. Także w zakresie ustalenia, jakie zioła można popijać, gdy zażywamy leki.

Niestety, pacjenci w poważny sposób za pośrednictwem diety (w tym jej suplementów), stosowanych leków, jak również poprzez styl życia, mogą modyfikować ich oddziaływanie na własne organizmy.

 Największy problem dla lekarzy stanowią doustne antykoagulanty. 

Acenokumarol pojawił się jeszcze w latach 40-tych XX wieku  

Obecnie dużą część rynku zabiera mu warfaryna. Jej popularność przyszła do nas ze stanów Zjednoczonych i to właśnie z nią była prowadzona większość prac klinicznych, których wyniki trudno było przenosić bezpośrednio na acenokumarol. Leki te hamują karboksylację reszt kwasu glutaminowego, które znajdują się w cząsteczkach czynników krzepnięcia II, VII, IX, X. Czynniki krzepnięcia mają określony czas połowicznej eliminacji.

Efekt przeciwzakrzepowy
Warto mieć stale na uwadze, że pełny efekt przeciwzakrzepowy obserwowany jest w trzeciej dobie leczenia acenokumarolem, a w czynnikach krzepnięcia trwa on następującą ilość godzin: II – 60, VII - 6, IX – 24, X – 40. Dobór optymalnych leków przeciwzakrzepowych to zawsze zadanie lekarza, jednak aby się to udało, pacjent musi z nim współpracować i podać mu niezbędne informacje, które będą mieć wpływ zarówno na wybór leku jak i jego stosowanie.


Wskazaniami do stosowania VKA są: żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, migotanie przedsionków, wady zastawkowe serca i protezy jego zastawek. Terapia VKA musi być monitorowana. Co pewien czas należy oznaczać znormalizowany współczynnik INR (norma wynosi 0,8-1,2).


Jego ( INR)  zalecane wartości to:

dla nawracającej zakrzepicy żylnej               - 1,5 - 2,5, 

dla zakrzepicy żylnej, zatorowości płucnej    - 2,5 - 3,0

nawracających zatorów tętniczych                 - 2,5 - 3,5.

Szkodzą zioła i składniki żywności
Bardzo ważne jest, aby ustalić wskazania, a zarazem wyeliminować przeciwwskazania do stosowania tych leków. Nawet odpowiedni lek nie pomoże, jeżeli nie będzie przyjmowany systematycznie.


Podczas stosowania VKA należy unikać spożywania szeregu ziół. Są wśród nich: kozieradka, arcydzięgiel chiński, szałwia, pieprzowiec roczny, rumianek, lucerna, anyż, arnika, mniszek,  kasztanowiec zwyczajny, ekstrakt z papai czy hakorośl rozesłana (czarci pazur). To ostatnie zwiększa ryzyko wystąpienia krwawienia.


Stosujący VKA powinni również unikać następujących składników diety: soki grejpfrutowy i żurawinowy, seler, natka pietruszki, czosnek, cebula, boćwina, brokuły, brukselka, zielony groszek, kalafior, kapusta, rzepa, rzeżucha, sałata, szpinak, awokado.

Wśród czynników ryzyka powikłań krwotocznych podczas leczenia VKA można znaleźć także nieprawidłowo leczone nadciśnienie tętnicze. Leczenie komplikuje też występująca  spirala chorób i terapii.

żródło:
www.rynekaptek.pl

Międzynarodowy Tydzień Walki z Chorobami Tarczycy

W dniach 23 - 29 maja odbywa się Międzynarodowy Tydzień Walki  z Chorobami Tarczycy, organizowany w tym samym czasie równolegle w wielu krajach na świecie w związku z ogłoszeniem  25 maja Światowym Dniem Tarczycy.

W Polsce tegoroczną edycję kampanii, której tematem przewodnim będzie: "Wpływ dysfunkcji tarczycy na funkcjonowanie organizmu i jakość życia człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnienia wola oraz guzków tarczycy", patronatem objęła Pani Minister Zdrowia, Ewa Kopacz. Partnerem kampanii jest Stowarzyszenie Zdrowych Miast Polskich. Akcję wspiera także znana aktorka, Joanna Koroniewska, u której już w dzieciństwie zdiagnozowano chorobę tarczycy.

Zmiany chorobowe w funkcjonowaniu gruczołu tarczowego istotnie zaburzają zdrowie, samopoczucie i jakość życia. Co więcej, dysfunkcje tarczycy dają szereg objawów, których przeciętny człowiek nie rozpoznaje, dlatego tak ważne jest budowanie świadomości społecznej tych chorób. W związku z tym, że według szacunków endokrynologów na choroby tarczycy cierpi nawet co piąty Polak, niezwykle istotna wydaje się także rola lekarzy rodzinnych, którzy reagując na zgłaszane przez pacjenta objawy mogą przyczynić się do zwiększenia liczby diagnoz. 

żródło: biuletyn ©2000-2011 Openmedica

 Prof. dr hab. Andrzej Lewiński jest Krajowym Konsultantem ds.Endokrynologii  

   1. Zagrożenia dla pacjentów wynikające z niezdiagnozowanych chorób  tarczycy

   2. Funkcje tarczycy w zachowaniu równowagi w organizmie człowieka

   3. Tarczyca a prawidłowy rozwój płodu i dziecka

   4. Profilaktyka jodowa w Polsce a wole tarczycy

   5. O czym może świadczyć powiększona tarczyca?

Prof. dr hab. Andrzej Milewicz jest Prezesem Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego

   1. Współpraca lekarza POZ i świadomego pacjenta w diagnostyce    
        tarczycy
   2. Oznaczenie TSH w diagnozowaniu chorób tarczycy
   3. Jak rozpoznać objawy nadczynności i niedoczynności tarczycy?

obejrzyj filmy:

 http://www.poradnikmedyczny.pl/mod/video/1751



,

Alergia czy nietolerancja?

Nietolerancja pokarmowa – powszechny problem nowoczesnego społeczeństwa
  
Wiele osób odczuwających zróżnicowane objawy ma problem z otrzymaniem właściwej diagnozy lekarskiej. Zazwyczaj w takich przypadkach stosowane jest leczenie objawowe, łagodzące skutki, ale nie docierające do przyczyn dolegliwości – np. preparaty sterydowe w przypadku wysypki skórnej lub środki przeciwbólowe podczas migreny.
Wiele osób żyje latami z problemem, nie mogąc uzyskać właściwiej diagnozy nawet po licznych konsultacjach lekarskich. Schorzenia takie są określane jako idiopatyczne, czyli o nieznanej przyczynie.


Dopiero niedawne badania wskazują, że ich podłożem może być nietolerancja pokarmowa.
Jedną z jej cech jest duża różnorodność objawów takich jak:
•astma
•bezsenność
•biegunki
•bóle głowy
•bole stawów
•celiakia
•depresja
•drażliwość
•egzema
•fibromialgia
•hipoglikemia
•lęk
•migrena
•moczenie nocne
•nadaktywność u dzieci (ADHD)
•nieżyt żołądka
•problemy dermatologiczne
•przybieranie na wadze
•reumatoidalne zapalenie stawów
•wrzodziejące zapalenie okrężnicy
•wzdęcia
•zapalenie skóry
•zaparcia
•zespół jelita drażliwego
•złe wchłanianie  pokarmu
•zmęczenie chroniczne
 i wiele innych, które trudno zdiagnozować jako związane z pokarmami przyjmowanymi na co dzień.

Diagnozę utrudnia również fakt, iż reakcja organizmu na nietolerowany pokarm jest odsunięta w czasie od kilku godzin do kilku dni – stąd trudno jest powiązać dany pokarm z określonym objawem.


Alergie, nadwrażliwość i nietolerancje to zjawiska coraz bardziej powszechne w nowoczesnym społeczeństwie. Część osób uważa, że ich przyczyną może być przeciążenie naszych systemów immunologicznych, które nie radzą sobie z ładunkiem alergenów, na jakie jesteśmy wystawieni. Inni sugerują, że życie w coraz lepszych warunkach higienicznych oraz spożywanie przetworzonej żywności powoduje, że nasz system immunologiczny nie nabiera wystarczającej odporności do radzenia sobie z tymi przeciążeniami.

Niezależnie od przyczyn, pewne jest, że alergie, nadwrażliwość i nietolerancje występują coraz częściej – ocenia się że obecnie problem nietolerancji dotyczy ok. 10% dzieci i ok. 45% dorosłych.

Czym się różni alergia od nietolerancji pokarmowej?
Ważne jest, aby rozróżniać te dwa pojęcia.

Alergia
Wiele osób wiąże niekorzystny wpływ pokarmów na organizm wyłącznie z klasycznymi alergiami pokarmowymi (alergia typu I), czyli sytuacją kiedy reakcja na alergen następuje niemal natychmiast po tym jak dostanie się on do organizmu. Jest to tradycyjna, anafilaktyczna odpowiedź organizmu na czynniki takie jak penicylina, pokarm (np. orzeszki ziemne) lub czynniki dostarczane drogami oddechowymi (np. pyłki roślin). Reakcja jest oparta na przeciwciałach klasy IgE (immunoglobuliny IgE), a objawy są związane z wydzielaniem histaminy. Potwierdzenie tego rodzaju alergii uzyskamy w testach laboratoryjnych tzw.panelach ( wyniki dodatnie), często z towarzyszącym wysokim poziomem IgE total.

Nietolerancja pokarmowa
Niewiele osób jednak ma świadomość, że znacznie częściej niektóre pokarmy wywołują negatywne reakcje organizmu z dużym opóźnieniem –  od pół godziny do nawet kilku dni. Taki rodzaj reakcji na pokarm określany jest mianem alergii typu III lub nietolerancją pokarmową.
Obok opóźnionej reakcji na alergen, nietolerancji pokarmowej towarzyszy wiele przykrych objawów i schorzeń, które utrzymują się przez wiele miesięcy, a nawet lat, ponieważ nie są kojarzone z dietą.
Mechanizm działania nietolerancji pokarmowych opiera się na wytwarzaniu przeciwciał typu IgG.
Wyniki testów laboratoryjnych na alergię mogą być ujemne ( są wykonywane w klasie IgE), pomimo istniejących objawów.


Objawy są związane z tworzeniem kompleksów przeciwciało-antygen, które są wydalane z organizmu lub najczęściej odkładane w różnych tkankach, co tłumaczy różnorodność objawów jakich doświadczamy. Formowanie kompleksów może trwać godziny lub dni, co tłumaczy trudność w dostrzeżeniu związku między występującym objawem, a spożytym pokarmem. Rozpad kompleksów również może trwać długo (dni lub tygodnie) w zależności od tego jak efektywny jest nasz układ  immunologiczny.
Badania wykazują, że alergie typu I dotykają ok 2 – 3% populacji, a nietolerancje nawet 45% populacji.


Diagnostyka i leczenie nietolerancji pokarmowych
Na rynku dostępnych jest kilka testów, które określają podwyższone poziomy przeciwciał IgG w reakcji na specyficzne pokarmy.
Pokarmy ujęte w teście Food Detective to:
baranina, brokuł, czarna porzeczka, czosnek, drożdże, gluten, grejpfrut, grzyby, herbata, imbir, jabłko, jajko (całe), kakao, kapusta, kukurydza, kurczak, marchew, migdały, mix białego mięsa ryb (łupacz/plamiak, dorsz, płastuga/flądra), mix melon (melon, kantalupa i arbuz), mix mięs ryb słodkowodnych (łosoś i pstrąg), mix mięsa skorupiaków (krewetka, krab, homar, małż jadalny), mix roślin strączkowych (groch, soczewica, fasola), mleko krowie, ogórek, oliwka, orzech brazylijski, orzech nerkowca, orzech włoski, orzech ziemny, owies, papryki (czerwona, zielona i żółta), pomarańcza i cytryna, pomidor, por, pszenica, pszenica durum, ryż, seler, soja, truskawka, tuńczyk, wieprzowina, wołowina, ziemniak, żyto.


Przeprowadzenie testu Food Detective polega na pobraniu krwi z palca. Otrzymany wynik wskazuje nietolerowane przez organizm pokarmy lub grupy produktów. Test można wykonać w naszym Laboratorium.


Zaleca się, aby otrzymany wynik skonsultować z dietetykiem lub innym specjalistą i na tej podstawie modyfikować dietę. Można jednak podjąć samodzielnie bardzo skuteczne działania.
Polegają one na całkowitym odstawieniu problematycznych pokarmów na min. 3 miesiące, a następnie wprowadzaniu ich rotacyjnie (nie częściej niż raz na 4 dni) oraz obserwację reakcji organizmu.
Należy jednak zwrócić uwagę, że bardzo często problematyczne pokarmy są częścią innych pokarmów.
Dla przykładu drożdże występują w alkoholach i kostkach rosołowych. Jajka są obecne w ciastach, słodyczach i wielu innych produktach. Skuteczność działań jest w dużej mierze zależna od konsekwencji i dokładności wprowadzonych zmian diety. Nagrodą za pewne wyrzeczenia może być pozbycie się dolegliwości lub chorób, na które cierpiało się latami.







Żródło: DOZ.pl