H. pylori może występować w dwóch postaciach morfologicznych. Pierwszą jest postać spiralna (wegetatywna), która ma na jednym z biegunów 2-7 rzęsek o długości ok. 3 µm. Rzęski te odpowiadają za przemieszczanie się bakterii w przestrzeniach międzykomórkowych, penetrację lepkiego i gęstego śluzu pokrywającego błonę śluzową żołądka oraz adhezję do powierzchni komórek. Wegetatywna postać H. pylori w niekorzystnych dla siebie warunkach może się przekształcić w niezdolną do wzrostu na podłożach laboratoryjnych postać kokoidalną (przetrwalnikową), z zachowaniem innych podstawowych funkcji życiowych. Postać ta umożliwia przetrwanie bakterii i we właściwych warunkach środowiskowych ponowne jej przeistoczenie w postać wegetatywną
Taka właściwość tłumaczyłaby m.in. okresowe nawroty choroby wrzodowej, oraz uzyskiwanie ujemnych wyników badań laboratoryjnych ( brak przeciwciał w surowicy i ,,nie rozpoznawanie" antygenu przez testy komercyjne ).
Helicobacter pylori jest jednym z najczęstszych patogenów człowieka, zakażając ponad połowę populacji ludzkiej, a głównym rezerwuarem zakażenia jest człowiek.Polska jest krajem, w którym wskaźnik infekcji H. pylori jest wysoki, dotyczy 70-80% dorosłej populacji. W przedziale wiekowym 0-18 lat częstość występowania zakażenia H. pylori wynosi 30,41%, natomiast wśród małych dzieci (od 6 miesiąca życia do 4 roku życia) - 18,38%.
Do najważniejszych czynników odpowiedzialnych za rozprzestrzenianie się bakterii w populacji należą: złe warunki sanitarno-higieniczne, niski standard ekonomiczny i mieszkaniowy oraz bliskie kontakty międzyludzkie. Czynnikiem sprzyjającym może być niedożywienie oraz niedobór witamin w diecie.Mimo znacznych zasobów energii przeznaczonych na zwalczenie H. pylori, infekcja najczęściej jest trwała i utrzymuje się w zainfekowanym organizmie do końca życia.
Zakażenie bakteriami rodzaju Helicobacter poza żołądkiemEksperymenty kliniczne skupiły się głównie na związku zakażenia H. pylori z przewlekłymi chorobami układu naczyniowo-sercowego, rakiem okrężnicy, czy też przewlekłymi chorobami wątroby i kanalików żółciowych.
Liczne gatunki rodzaju Helicobacter izolowane pozajelitowo od zwierząt oraz z materiału klinicznego od ludzi wskazują na możliwość kolonizacji narządów innych niż jelita (wątroba, kanaliki żółciowe) przez te bakterie.
Wiadomo, że obecność bakterii w drogach żółciowych może zakłócać właściwe funkcjonowanie wątroby i prowadzi do zmniejszenia wytwarzania żółci.W badaniach przeprowadzonych na próbkach żółci oraz tkance z usuniętych pęcherzyków żółciowych od pacjentów cierpiących na przewlekłe kamicze zapalenie pęcherzyka żółciowego wykazano obecność materiału genetycznego drobnoustrojów z rodzaju Helicobacter. Wykazano ponadto, że bakterie z rodzaju Helicobacter mogą być współodpowiedzialne za zapalenie pęcherzyka żółciowego, przewodów i kanalików żółciowych u ludzi.
Powiązano związek przewlekłego zapalenia wątroby, podobnie jak przewlekłego zapalenia błony śluzowej żołądka, z rozwojem swoistego narządowo procesu nowotworowego. Najnowsze wyniki badań potwierdziły zależność między występowaniem Helicobacter a rakiem wątrobowokomórkowym. Wyniki badań opublikowane przez autorów ze Szwecji potwierdzają obecność materiału genetycznego różnych gatunków należących do tego rodzaju w materiale pochodzącym od dorosłych i dzieci z przewlekłymi chorobami wątroby, m.in. PBC.
Prawdopodobne drogi kolonizacji wątroby przez Helicobacter spp.
Bakterie mogą się przedostać do wątroby przez dwunastnicę i przewody żółciowe (1) lub w wyniku krążenia wrotnego poprzez żyłę wrotną(2).
żródło:
http://www.phmd.pl
rys.1
http://www.humenhealth.com/wp-content/uploads/2011/06/Helicobacter-pylori-infection3.jpg
rys.2
http://www.phmd.pl
