Budowa glulizyny
Glulizyna jest szybko działającym analogiem insuliny, różniącym się od insuliny ludzkiej podstawieniem aminokwasu asparaginy w pozycji B3 lizyną oraz lizyny w pozycji B29 kwasem glutaminowym. Cząsteczki insuliny występują w postaci mono-, di- oraz tetramerów lub większych agregatów. Zależy to od wielu czynników, które wpływają na ładunek elektryczny i rozpuszczalność określonego preparatu. Zapewnia to ich absorpcję z tkanki podskórnej w czasie umożliwiającym zadowalające opanowanie poposiłkowych skoków glikemii. Konwencjonalne insuliny, działające z opóźnieniem, nie mają takich właściwości, więc opracowanie odpowiednio działających analogów i ich stosowanie w intensywnej insulinoterapii stało się potrzebą chwili. Dzięki temu zmniejszone jest ryzyko wystąpienia tak hiperglikemii, jak i hipoglikemii międzyposiłkowej.
Przedstawicielem nowej grupy insulin jest insulina BLys-29b, czyli glulizyna ludzka (ang. human insulin glulisine), którą uzyskuje się techniką rekombinacji DNA z białka produkowanego przez bakterie Escherichia coli. Ten szybko działający analog insuliny ludzkiej powstał w wyniku modyfikacji w łańcuchu B cząsteczki insuliny ludzkiej, polegającej na zamianie obojętnej, polarnej i hydrofilnej asparaginy w pozycji 3 na zasadową, polarną i hydrofilną lizynę. Zamieniono również zasadowo naładowaną lizynę w pozycji 29 na kwaśny, naładowany ujemnie i hydrofilny kwas glutaminowy. Spowodowało to obniżenie punktu izoelektrycznego glulizyny, co zwiększyło rozpuszczalność w warunkach fizjologicznego pH. Zmiana ładunku elektrycznego stworzyła warunki umożliwiające utrzymywanie leku w postaci monomerów. Ułatwia to dystrybucję leku i daje szybki efekt hipoglikemizujący.
Glulizyna ma mniejsze powinowactwo do receptora dla insulinowego czynnika wzrostu, co daje mniejsze ryzyko wpływu na procesy wzrostu i proliferacji. Pozbawiona jest też właściwości immunogennych.
Badania kliniczne III fazy preparatu glulizyna
Na podstawie licznych badań III fazy preparatu glulizyna wykazano, że lek ten istotnie statystycznie zmniejszał wartość HbA1c u chorych na cukrzycę typu 2 w porównaniu ze zwykłą insuliną ludzką. Jeszcze lepsze wyniki uzyskano w leczeniu cukrzycy typu 1 [4]. Praktyka kliniczna wskazuje, że preparat ten może być skuteczny po podaniu zarówno przed, jak i po posiłku. Częstość występowania ciężkich hipoglikemii była większa w grupie osób stosujących zwykłą insulinę ludzką niż u osób stosujących glulizynę. Preparat ten, podawany po posiłku, wykazywał pożądany wpływ na masę ciała, przyczyniając się do jej zmniejszenia. Zjawiska tego nie obserwowano, gdy preparat podawano przed posiłkiem [5]. W badaniu, w którym glulizynę podawano w ciągłym wlewie podskórnym, wykazano, że ma podobny profil bezpieczeństwa do insuliny aspart.
(Data publikacji: 2011-07-19)
więcej na ten i inne ciekawe tematy dotyczące zdrowia przeczytasz na:
www.diabetologiaonline.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz