Celiakia oporna na leczenie

Celiakia oporna na leczenie dotyczy głównie dorosłych i dotyka około 8% chorujących. Wielu specjalistów skłania się ku tezie, że jest ona swoistym łącznikiem między celiakią a chłoniakiem jelita cienkiego.
Niezwykle ważne jest więc wczesne rozpoznanie. Jeżeli chodzi o rokowania, to niestety, nie są one najlepsze.

Celiakia oporna na leczenie, jak sama nazwa wskazuje, musi być leczona innymi sposobami niż jej mniej groźna siostra. Terapia polega na łączeniu steroidów z azatiopryną lub podawaniu samych steroidów. W przypadku braku oczkiwanych efektow powinniśmy rozważyć zastosowanie cyklosporyny, IL-10 lub anti-TNF-Alfa oraz zastosować dietę elementarną. Część chorych z tą odmianą celiakii ma ujemne markery serologiczne. W ich bioptatach widoczne są u nich przeciwciała przeciwko enterocytom.

Cechą charakterystyczną tej odmiany celiakii jest przerwanie atrofii kosmków. Oporność na leczenie potwierdzamy klinicznie lub histopatologicznie po roku. Rozróżniamy celiakię pierwotnie i wtórnie oporną na gluten.
żródło:
http://www.prozdrowie.pl/Artykuly/Zdrowie-A-Z/Celiakia/Celiakia-oporna-na-leczenie

Oporna celiakia została niedawno podzielona na dwa podtypy (RCD I i II), na podstawie, odpowiednio, o normalnej lub nieprawidłowym fenotypie intraepithelial limfocytów. W jednym z badań porównano kliniczne i biologiczne właściwości RCD I i  RCD II w diagnostyce i ryzyko rozwoju jawnych chłoniaków oraz czynniki predykcyjne przeżycia.
Przeanalizowano dokumentację medyczną 14 pacjentów z RCD I i 43 z RCD II.
W momencie rozpoznania, niedożywienie, wrzodziejące jejunitis i limfocytarne zapalenie żołądka były częstsze u pacjentów z RCD II niż RCD I chorych (p <0,05). Jawne chłoniaki wystąpił u 2 pacjentów z RCD I i 16 z RCD II.

W analizie jednoczynnikowej, nieprawidłowy fenotyp intraepithelialnych limfocytów i starszy wiek w momencie rozpoznania RCD były czynnikiem predykcyjnym wystąpienia jawnego chłoniaka. Przeżywalność w ciągu 5 lat wynosiła 93% u pacjentów z RCD I i 44% u osób z RCD II.

Analiza wykazała, że ​​RCD II ma bardziej poważne i mniej korzystne rokowanie w porównaniu z RCD I. Nieprawidłowy fenotyp intraepithelial limfocytów jest czynnikiem predykcyjnym, ale nie jest warunkiem koniecznym dla rozwoju jawnej chłoniaka. (2009)

żródło:
za:Malamut G. i wsp., Gastroenterology 2009, 136: 81-90,
http://www.carloanibaldi.com/malattie/celiachia/malattia-celiaca-refrattaria-confronto-tra-tipo-I-e-II.htm

Celiakia zjada kości

Osoby z celiakią, czyli uczulone na gluten - białko występujące w produktach zbożowych - są bardziej narażone na zanik kości, ponieważ ich własny układ odpornościowy atakuje tkankę kostną - informuje "New England Journal of Medicine".

Gluten to mieszanina białek roślinnych - gluteniny i gliadyny, którą zawierają ziarna zbóż - pszenicy, żyta, jęczmienia oraz owsa. Nadaje kleistość i ciągliwość mące po zmieszaniu jej z wodą, dzięki czemu powstający podczas fermentacji dwutlenek węgla nadaje pieczywu lekkość i puszystość. Jednak u 1 procenta populacji występuje nietolerancja glutenu (celiakia), choroba związana z wytwarzaniem przeciwciał skierowanych przeciwko glutenowi, co powoduje uszkodzenie kosmków jelitowych i zaburza wchłanianie w przewodzie pokarmowym. Chory cierpi na tłuszczowe biegunki, chudnie, w przypadku dzieci dochodzi do zaburzeń wzrostu i niedoboru masy ciała.

Do niedawna uważano, że występujący w celiakii zanik kostny ma związek z gorszym wchłanianiem wapnia ważnej dla kości witaminy D (choć podawanie preparatów witaminy D ani wapnia nie poprawiało sytuacji). Jednak najnowsze badania przeprowadzone przez naukowców z University of Edinburgh wskazują, że organizm pacjentów wytwarza przeciwciała, niszczące osteoprotegerynę - jedno z białek mających decydujące znaczenie dla trwałości kości. Jak się wydaje, możliwe będzie zablokowanie tego ataku na własne kości za pomocą odpowiednich leków.

Celiakia jest pod względem częstości występowania drugą po hipolaktazji (mleko) nietolerancją pokarmową człowieka. Do niedawna uznawana była za rzadkie schorzenie występujące głównie u małych dzieci. Obecnie zachorowania w dzieciństwie są coraz rzadsze, przede wszystkim ze względu na upowszechnienie stosowania diety bezglutenowej u niemowląt. Najczęściej wykrywa się celiakię u osób 40-50 -letnich, choć zdarzają się przypadki jej wykrycia nawet u osiemdziesięciolatków. Kobiety chore na celiakię stanowią 70 procent wszystkich przypadków choroby u dorosłych. Nie leczona celiakia prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych - z osteoporozą, zaburzeniami psychicznymi i nowotworami układu pokarmowego włącznie. Niestety, wykrywa się mniej niż 10 procent wszystkich przypadków. Pozostałe 90 procent osób nie jest świadomych choroby, której co prawda nie można wyleczyć, ale z którą można normalnie żyć, jeśli stosuje się ściśle zasady diety bezglutenowej. W Polsce problem dotyczy około 380 000 osób.

Jedyną - z pozoru tylko prostą - metodą leczenia jest stosowanie przez całe życie ścisłej diety bezglutenowej. Żywność bezglutenowa wciąż jest trudno dostępna, dużo droższa od zwykłej i nierefundowana. Drogie są podstawowe produkty- mąka czy chleb. W dodatku niektórzy producenci żywności bagatelizują szkodliwość glutenu i - mimo ustawy, która to nakazuje - nie umieszczają na etykietach informacji o zawartości tego białka.

Gluten powszechnie dodawany jest do wędlin, mielonego mięsa, pasztetów, parówek, nadziewanej czekolady, cukierków, śmietany, jogurtów, serków, deserów i leków, zawiera go nawet piwo. Spożycie produktu zawierającego ukryty gluten może być dla chorego niebezpieczne.

Glutenu nie zawierają natomiast ryż, kukurydza, soja, proso, gryka, ziemniaki, tapioka, fasola, groch, amarantus (szarłat), quinoa (komosa ryżowa), chleb świętojański, mąka z orzechów, maniok czy słodkie ziemniaki. Z takich surowców można przygotowywać bezglutenowe pieczywo, ciastka lub makarony.

żródło:
http://www.prozdrowie.pl/Artykuly/Zdrowie-A-Z/Celiakia/Celiakia-zjada-kosci

Celiakia a alergia

Chorobowa reakcja u alergików pojawia się kiedy organizm mobilizuje siły do obrony przed wrogiem, którego tak naprawdę nie ma. Receptory źle rozpoznają zupełnie nieszkodliwe substancje jako groźne czynniki mogące zaszkodzić. W celiakii czynnik, jakim jest gluten powoduje poważne uszkodzenia jelit prowadzące do zaniku ich czynności. W wyniku mechanizmu chorobowego zanikają kosmki jelitowe, które odpowiedzialne są za wchłanianie związków odżywczych. Jeśli organizm nie potrafi wyłuskać z pożywienia potrzebnych mu składników, to dochodzi do poważnego i przewlekłego niedożywienia, co od razu odbija się na niemal wszystkich organach. W wyniku celiakii dochodzi też do niedoborów energetycznych.

Jak widać alergia pokarmowa i celiakia mogą na niewielkim odcinku do siebie podobne. Nie należy jednak kojarzyć tych dwóch chorób. Zdecydowanie więcej je dzieli niż łączy.

żródło:
http://www.prozdrowie.pl/Artykuly/Zdrowie-A-Z/Celiakia/Celiakia-a-alergia